Op een smal landweggetje reed een wielrenner gelukkig rond op zijn splinter nieuwe high-tech racefiets. Een aantal boeren pummels hadden hem al enkele honderden meters gevolgd met hun pick-up, toen ze besloten de fietser eens onbenullig te laten schrikken. Dus ze haalden hem met een rotgang in en ze reden zo dicht langs hem heen dat hij haast wel in de sloot moest verdwijnen. Ze lachten zich rot toen ze het verbleekte gezicht van de wielrenner in hun spiegel zagen.
Groot was de verrassing toen de wielrenner vaart begon te maken, sneller ging dan zij en als een raket weer voorbij kwam schieten.
Met de rechter poot op het gaspedaal passeerden de pummels de wielrenner nog een keer, waarbij ze hem weer op een haar na misten. Bovendien maakten ze een aantal onbeleefde gebaren richting wielrenner. Maar voor een tweede keer kwam de wielrenner rechts langs hun heen geschoten. Dit werd te gek.
Gelukkig was er een kleine heuvel. De pummels gooiden de truck in de vijfde versnelling en denderden de wielrenner, heuvel af, met wel 160 km/uur voorbij. Het was ongelooflijk, maar weer kwam de wielrenner voorbij. Deze keer passeerde hij de pick-up zo snel dat hij even voor de pick-up van de weg af vloog.
De pummels stopten hun truck en vonden de wielrenner liggend in het midden van een weiland. Ze hielpen hem op de been en vroegen hem wat voor fiets hij in godsnaam bereed om dat hij van die gigantische snelheden bereikte.
"Och, maak je niet druk" zei de wielrenner. "Mijn bretels bleven achter jullie buitenspiegel haken . . . . ! !"
Bob Cadwallader, Sioux City, Iowa
(Verhaal afkomstig van Internet, vertaald door: de Digitale Numenthaler)