Hoch Sauerland
Het maakt niet uit wat je bent: Professional, amateur of, zoals ik liefhebber
van fietsen. Je leeft ééns per jaar naar een sportief hoogtepunt toe. Voor de
één is dat de beklimming van één of meerdere alpencols, voor een ander de start
van een tour-etappe meemaken of deelname aan een cyclosportive. Voor mij is het
dit jaar de deelname aan de WVH-meerdaagse vanuit Niedersfeld-Winterberg. Hier
volgt een kort verslag van mijn weekend met de WVH in HOCHSAUERLAND van 12 t/m
15 september 2002.
Ik heb mij voorbereid volgens het RIO-concept: Rondjes In je eigen Omgeving. Dat
houdt in: De normale trainings-avonden en een aantal tourtochten uit de WVH-
kalender Tijdens de omloop van Gorssel ,die ik als een training gebruikte kreeg
ik van een mede(st)rijder te horen dat 38 km/h te hard gaat voor een tourtocht.
Voorzitter, aan Uw woorden wordt niet getornd. Eén van de laatste
voorbereidingen van mij was het rondje Raalterweg/Motieweg /Molenbelterweg. Niet
het rondje om de kerk, maar het rondje rond de pastorie.( van Gerard en
Christel).Onderweg zag ik enkele WVHers met borden, palen en grondboren aan het
werk.(Gelukkig géén kabels geraakt!) Ik werd nog aangemoedigd door Henk uut
Borne met de woorden: Jij hebt zeker Born finale in je bidon, zo kan ik het ook!
Dat was dus niet het geval. Sterker nog, de bidon was helemaal leeg! Tevens
begon het uit de lucht te plenzen, en na zes keer Motieweg, snel naar huis onder
een warme douche. De voorbereiding was dus niet optimaal om het maar voorzichtig
uit te drukken. Materieel gezien was alles redelijk in orde. Eén week van
tevoren naar Borculo geweest om de slinger uit het achterwiel te laten halen.
Nog gauw een paar nieuwe remblokjes gemonteerd, fiets gepoetst, tas gepakt,
shampoo en leesbril vergeten en op donderdagavond 19.00 uur: Abfahrt naar
Niedersfeld!
Natuurlijk werd er ge-carpoold. Samen met Herman Tuntelder kroop ik bij Bert
Flierman in de auto. De meegenomen koffie en krentenbrood op een parkplatz in de
buurt van Munster genuttgd. Zodoende arriveerden we rond 22.15 bij de familie
Rosenstengel en zijn zeer vereerde gäste. Die gasten bestonden uit een zestal
ATBers en één tourrijder van de WVH. Onze begeleiders Anton en Dinie van Ooyen
arriveerden tien minuten achter ons en Hans van Ooyen daar weer een half uurtje
achter.
DAG 1-vrijdag
Op vrijdag de dertiende om acht uur op. Blauwe hemel , frisse temperatuur en
weinig wind, dus ideaal om te fietsen, ware het niet dat ik slecht geslapen had
en dus al moe ben voor dat er één meter gefietst is. Maar ja, je gaat naar
Sauerland niet om uit te rusten, dat kan je thuis nog wel, dus het stalen ros
wordt beklommen en daar gaan we richting HEIDEDORF. Via GRÖNEBACH komen we in
KÜSTELBERG. Hier begint voor mij de gedenkwaardige afdaling van twee jaar
geleden. Toen begaf de achterband het met een luide knal, net toen we de weg
onder aan afdraaiden richting GLINDFELD. Nu verloopt alles perfect! 's Middag
broodjes en soep in FRANKENBERG en dat valt mij niet goed op de maag. Anton
informeert naar mijn toestand. Het moment van instappen lijkt nabij! Ik fiets
toch verder en knap gelukkig wat op. Ik voel nu wel dat mijn trainingsarbeid
niet goed is geweest. Het had wel iets meer en anders moeten zijn. Als je kijkt
naar Gerrit Luggenhorst, die komt op de fiets naar Rosenstengel, of Bert
Flierman die de Mont Ventoux heeft beklommen. Ook Herman Tuntelder heeft in de
bergen gefietst, dat kun je hem goed aanzien! De enige bergen die ik heb gezien
zijn de Holterberg; Luttenberg; Lemelerberg en de Markeloseberg. En dat telt
niet echt mee. Maar dan Hans van Ooyen. Die heeft alleen de Omloop van Holten
gefietst en rijdt toch maar mooi mee. Een fietser met karakter.
Om een uur of vier komen we via MEDEBACH langs het oerlelijke Grandorado-complex
en na een kilometer vals plat bij de twee kilometer lange klim van de Küstelberg.
Ik ben al behoorlijk aan het eind van mijn Latijn, maar heb alles nog wel op één
rijtje! Ik weet heel goed de boodschap: NIET FORCEREN!
Bij het grote witte bord "Tweebaans naar boven 2KM" weet ik dat ik mijn benen
2000:3.5=570 maal moet stampen. Wat mij goed bevalt is dat ik de betonbandjes
aan de kant van de weg één voor één kan inspecteren en niet vooruit hoef te
kijken. Zodoende zag ik de motorrijder, die keihard de berg af kwam suizen ook
niet. Had ik wel vooruit gekeken, dan had ik hem waarschijnlijk ook niet gezien.
Jurgen van de Goorberg was er maar een slak bij, vergeleken met die
snelheidsmaniak! Zo nu komt het volgende bord met "Tweebaans 1KM" in zich. Het
geeft mij moed. Ik heb het telraampje op bijna driehonderd staan en het ziet er
goed uit. De flauwe bocht door en daar komt iemand mij tegemoet. Eerst denk ik
dat het Gerrit is die al lang boven is, maar het is Hans, die mij op de foto
zet. Hij loopt in joggingdrafje een paar honderd meter met mij op en stelt mij
een paar vragen waarop hij geen antwoord krijgt. Ik heb de adem wel voor iets
anders nodig dan te praten, en die antwoorden kan ik 's avonds nog wel gegeven.
De top is nu snel bereikt en na een korte rust is de afdaling naar Niedersfeld
een makkie. Alleen het wegdek is op sommige plekken wel erg slecht.
Dag 2 zaterdag
Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt, gaan we met z'n vijven vol goede
moed op weg.Het was is beetje mistig. Later gaat dat over op een RIESSENS
regentje. De eerste twintig kilometer is al zwaar genoeg, dus op het weer let je
toch niet zo. Toch wel fascinerend, al die klimmetjes van honderd tot
vijfhonderd meter lengte! Maar op die klim van 21% op de DORNBERG gaat het mis.
Ik vergeet op de 28 te schakelen, dus stap ik af. Herman zegt tegen me: "Met een
stuurschakeling heb je geen probleem". Dus volgend jaar een stuurschakeling, met
daaraan misschien wel een nieuwe fiets, denk ik in de dan hobbelige afdaling.
Aan het eind van die afdaling wordt Gerrit nog opgejaagd door een hond die zich
daar thuis voelt: een Duitse herder.
We rijden door talrijke dorpjes met namen als HERINGHAUSEN; NIERBACHTAL;
MOSEBOLLE en SCHEDEBERGE. Dan rijden we MESCHEDE binnen. Het is een lange
afdaling tot onderin het dal. Met een vaart van zestig/uur door een woonwijk
gaat wel lekker! Maar goed dat er geen polizei rondrijdt, want je mag er maar
dertig per uur! We hebben er twee uur koersen opzitten en hebben er nog maar
veertig kilometer opzitten. Hans zegt dat dit wel het zwaarste gedeelte van de
dag is. Dat geeft de burger moed! We komen aan bij fam Dickel voor koffie en
soep. De koffie is waterig maar dat geeft niet, het ligt niet zo zwaar op de
maag. De gulashsoep is lekker maar een beetje heftig .Na de stop gaan we
richting stuwmeer. Het water staat hoog tegen de dam. Voor twee jaar terug was
dat anders toen stond het meer bijna droog. Dus er is witte steenkool genoeg.
Via allerlei klimmetje en afdalingen op , soms drukke maar meestal heel rustige
wegen door prachtig natuurgebied komen we bij de laatste koffiestop. Deze keer
is dat in FREDEBURG. Anton kan ons daar nog net tegenhouden, want in de
plaatselijke afdaling rijd ik een grijze auto met fietsdrager achterna. Ik zie
in mijn ijver niet dat het een Duitse auto is die een rollator vervoert. We
spreken af terug te rijden om in het centrum iets te zoeken. We komen terecht in
een café, waar we gastvrij worden ontvangen door een goedlachse blondine. Dat
zit dus wel goed. Na de koffie vol goede moed gaan we richting HOLTHAUSEN. We
passeren de dorpskneipe met opgestoken vinger en begeven ons naar de beklimming
van de ALTASTENBERG. Tijdens de beklimming proef ik de gulashsoep nog steeds.
Per kilometer is dat een voordelig soepje!
Boven in ALTASTENBERG wachten we Hans, die de laatste kilometer tegemoet wordt
gereden door Herman. Over teamwork gesproken!! Hans stopt niet en rijdt door met
woorden: "Ik snap niet dat jullie hier staan te kleumen om op mij te wachten".
Hij heeft gelijk, want de lucht betrekt en het begint te regenen. Bovendien
waait het altijd stevig op ALTASTENBERG. Nadat we WINTERBERG gepasseerd zijn,
gaat het in eendrachtige samenwerking naar NIEDERSFELD. Dat wil zeggen; Lekker
rouleren met een snelheid van 45 km/h.De neervallende regen deert ons niet meer.
De douche staat al te wachten. 's Avonds zijn we nog naar het zwembad in
WILLINGEN geweest om ons een beetje op te warmen. Na terugkomst wordt er onder
genot van een drankje de belevenissen van de dag gedeeld met de mountinebikers.
DAG 3-zondag
Op zondagmorgen acht uur opstaan is voor een toerfietser niet vroeg, dus geen
probleem voor ons. De lucht is helder, het windstil dus karren maar. De dag is
goed begonnen, dat geldt ook voor het klimwerk. Amper tien minuten op de fiets
en er moet noodgedwongen teruggeschakeld worden naar het bergverzet om de
anderen bij te houden, dwz op gepaste afstand! Maar na iedere klim, zoals deze
in GRÖNEBACH is er een lekkere afdaling. Het traject van WINTERBERG naar LIESEN
spant de kroon dertien kilometer lang is de weg. En maar dalen. Herman, Bert en
Gerrit rijden kop over kop. Hans en ik zijn wel wijzer! Wij kunnen dat niet
meer.Maar het gaat wel lekker hard. Gemiddeld veertig km/h.! Door DREISLAR en
BERGE komen we in MEDEBACH aan voor de middagpauze. In de zaal waar de ALTE
Kammeraden elke zondagmorgen de preek overdenken kunnen wij ook weer terecht.
De soep is hier hartstikke goed! Met nog een dikke twintig kilometer voor de
boeg gaan we de laatste etappe beginnen. Richting USSELN hebben we wind op kop
en dat is nog even doorbijten. Maar na OBERSCHLEDORN is de wind mee en gaat het
makkelijker. Nou ja makkelijk, we rijden wel de Küstelberg op. Hans waarschuwt
mij dat ik lichter moet trappen, omdat de verzuring dan te snel intreedt. Van
zo'n ervaren rot neem ik dat wel aan. Het heeft succes, de Küstelberg valt wat
dat betreft mij erg mee. Dat geldt ook voor Bert. Hij jaagt Gerrit de stuipen op
het lijf, door hem goed te volgen. Uiteindelijk is Gerrit als eerste boven omdat
hij nog een demarrage uitvoert. De yoghurt-stop op de Alte Pferdemarkt in
KÜSTELBERG is de laatste van dit weekend. Gezamenlijk rijden we terug naar
NIEDERSFELD om ons te douchen en de warme maaltijd te gebruiken. Even na vier
uur zetten we onze fietsen weer achterop de dragers en verlaten we WALDHAUS
HOCHSAUERLAND voor de terugtocht naar ons vlakke NIEDERLANDE.
Het was voor mij in het begin een zwaar maar voor de rest een heel mooi en
gezellig fietsweekend! Anton, Dinie Gerard, Christel, Jan, Yvonne, Bert,
Annemarieke,Bert, Hans en Herman bedankt voor de verzorging en gezelligheid. Dit
soort weekends is een aanrader voor iedereen die van sport, natuur en
gezelligheid houdt. De thuisblijvers hebben dit gemist. VOLGEND JAAR WEER!!
Henk Markvoort.