Het maakt niet uit wat je bent: Professional, amateur of, zoals ik liefhebber van fietsen. Je leeft ééns per jaar naar een sportief hoogtepunt toe. Voor de één is dat de beklimming van één of meerdere alpencols, voor een ander de start van een tour-etappe meemaken of deelname aan een cyclosportive. Voor mij is het dit jaar de deelname aan de WVH-meerdaagse vanuit Niedersfeld-Winterberg. Hier volgt een kort verslag van mijn weekend met de WVH in HOCHSAUERLAND van 12 t/m 15 september 2002.
Ik heb mij voorbereid volgens het RIO-concept: Rondjes In je eigen Omgeving. Dat houdt in: De normale trainings-avonden en een aantal tourtochten uit de WVH- kalender Tijdens de omloop van Gorssel ,die ik als een training gebruikte kreeg ik van een mede(st)rijder te horen dat 38 km/h te hard gaat voor een tourtocht. Voorzitter, aan Uw woorden wordt niet getornd. Eén van de laatste voorbereidingen van mij was het rondje Raalterweg/Motieweg /Molenbelterweg. Niet het rondje om de kerk, maar het rondje rond de pastorie.( van Gerard en Christel).Onderweg zag ik enkele WVHers met borden, palen en grondboren aan het werk.(Gelukkig géén kabels geraakt!) Ik werd nog aangemoedigd door Henk uut Borne met de woorden: Jij hebt zeker Born finale in je bidon, zo kan ik het ook! Dat was dus niet het geval. Sterker nog, de bidon was helemaal leeg! Tevens begon het uit de lucht te plenzen, en na zes keer Motieweg, snel naar huis onder een warme douche. De voorbereiding was dus niet optimaal om het maar voorzichtig uit te drukken. Materieel gezien was alles redelijk in orde. Eén week van tevoren naar Borculo geweest om de slinger uit het achterwiel te laten halen. Nog gauw een paar nieuwe remblokjes gemonteerd, fiets gepoetst, tas gepakt, shampoo en leesbril vergeten en op donderdagavond 19.00 uur: Abfahrt naar Niedersfeld!
Natuurlijk werd er ge-carpoold. Samen met Herman Tuntelder kroop ik bij Bert Flierman in de auto. De meegenomen koffie en krentenbrood op een parkplatz in de buurt van Munster genuttgd. Zodoende arriveerden we rond 22.15 bij de familie Rosenstengel en zijn zeer vereerde gäste. Die gasten bestonden uit een zestal ATBers en één tourrijder van de WVH. Onze begeleiders Anton en Dinie van Ooyen arriveerden tien minuten achter ons en Hans van Ooyen daar weer een half uurtje achter.
DAG 1-vrijdag
Op vrijdag de dertiende om acht uur op. Blauwe hemel , frisse temperatuur en weinig wind, dus ideaal om te fietsen, ware het niet dat ik slecht geslapen had en dus al moe ben voor dat er één meter gefietst is. Maar ja, je gaat naar Sauerland niet om uit te rusten, dat kan je thuis nog wel, dus het stalen ros wordt beklommen en daar gaan we richting HEIDEDORF. Via GRÖNEBACH komen we in KÜSTELBERG. Hier begint voor mij de gedenkwaardige afdaling van twee jaar geleden. Toen begaf de achterband het met een luide knal, net toen we de weg onder aan afdraaiden richting GLINDFELD. Nu verloopt alles perfect! 's Middag broodjes en soep in FRANKENBERG en dat valt mij niet goed op de maag. Anton informeert naar mijn toestand. Het moment van instappen lijkt nabij! Ik fiets toch verder en knap gelukkig wat op. Ik voel nu wel dat mijn trainingsarbeid niet goed is geweest. Het had wel iets meer en anders moeten zijn. Als je kijkt naar Gerrit Luggenhorst, die komt op de fiets naar Rosenstengel, of Bert Flierman die de Mont Ventoux heeft beklommen. Ook Herman Tuntelder heeft in de bergen gefietst, dat kun je hem goed aanzien! De enige bergen die ik heb gezien zijn de Holterberg; Luttenberg; Lemelerberg en de Markeloseberg. En dat telt niet echt mee. Maar dan Hans van Ooyen. Die heeft alleen de Omloop van Holten gefietst en rijdt toch maar mooi mee. Een fietser met karakter.
Om een uur of vier komen we via MEDEBACH langs het oerlelijke Grandorado-complex
en na een kilometer vals plat bij de twee kilometer lange klim van de Küstelberg.
Ik ben al behoorlijk aan het eind van mijn Latijn, maar heb alles nog wel op één
rijtje! Ik weet heel goed de boodschap: NIET FORCEREN! Bij het grote witte bord "Tweebaans naar boven 2KM" weet ik dat ik mijn benen 2000:3.5=570 maal moet stampen. Wat mij goed bevalt is dat ik de betonbandjes aan de kant van de weg één voor één kan inspecteren en niet vooruit hoef te kijken. Zodoende zag ik de motorrijder, die keihard de berg af kwam suizen ook niet. Had ik wel vooruit gekeken, dan had ik hem waarschijnlijk ook niet gezien. Jurgen van de Goorberg was er maar een slak bij, vergeleken met die snelheidsmaniak! Zo nu komt het volgende bord met "Tweebaans 1KM" in zich. Het geeft mij moed. Ik heb het telraampje op bijna driehonderd staan en het ziet er goed uit. De flauwe bocht door en daar komt iemand mij tegemoet. Eerst denk ik dat het Gerrit is die al lang boven is, maar het is Hans, die mij op de foto zet. Hij loopt in joggingdrafje een paar honderd meter met mij op en stelt mij een paar vragen waarop hij geen antwoord krijgt. Ik heb de adem wel voor iets anders nodig dan te praten, en die antwoorden kan ik 's avonds nog wel gegeven. De top is nu snel bereikt en na een korte rust is de afdaling naar Niedersfeld een makkie. Alleen het wegdek is op sommige plekken wel erg slecht.
Dag 2 zaterdag
Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt, gaan we met z'n vijven vol goede moed op weg.Het was is beetje mistig. Later gaat dat over op een RIESSENS regentje. De eerste twintig kilometer is al zwaar genoeg, dus op het weer let je toch niet zo. Toch wel fascinerend, al die klimmetjes van honderd tot vijfhonderd meter lengte! Maar op die klim van 21% op de DORNBERG gaat het mis. Ik vergeet op de 28 te schakelen, dus stap ik af. Herman zegt tegen me: "Met een stuurschakeling heb je geen probleem". Dus volgend jaar een stuurschakeling, met daaraan misschien wel een nieuwe fiets, denk ik in de dan hobbelige afdaling. Aan het eind van die afdaling wordt Gerrit nog opgejaagd door een hond die zich daar thuis voelt: een Duitse herder.
We rijden door talrijke dorpjes met namen als HERINGHAUSEN; NIERBACHTAL; MOSEBOLLE en SCHEDEBERGE. Dan rijden we MESCHEDE binnen. Het is een lange afdaling tot onderin het dal. Met een vaart van zestig/uur door een woonwijk gaat wel lekker! Maar goed dat er geen polizei rondrijdt, want je mag er maar dertig per uur! We hebben er twee uur koersen opzitten en hebben er nog maar veertig kilometer opzitten. Hans zegt dat dit wel het zwaarste gedeelte van de dag is. Dat geeft de burger moed! We komen aan bij fam Dickel voor koffie en soep. De koffie is waterig maar dat geeft niet, het ligt niet zo zwaar op de maag. De gulashsoep is lekker maar een beetje heftig .Na de stop gaan we richting stuwmeer. Het water staat hoog tegen de dam. Voor twee jaar terug was dat anders toen stond het meer bijna droog. Dus er is witte steenkool genoeg. Via allerlei klimmetje en afdalingen op , soms drukke maar meestal heel rustige wegen door prachtig natuurgebied komen we bij de laatste koffiestop. Deze keer is dat in FREDEBURG. Anton kan ons daar nog net tegenhouden, want in de plaatselijke afdaling rijd ik een grijze auto met fietsdrager achterna. Ik zie in mijn ijver niet dat het een Duitse auto is die een rollator vervoert. We spreken af terug te rijden om in het centrum iets te zoeken. We komen terecht in een café, waar we gastvrij worden ontvangen door een goedlachse blondine. Dat zit dus wel goed. Na de koffie vol goede moed gaan we richting HOLTHAUSEN. We passeren de dorpskneipe met opgestoken vinger en begeven ons naar de beklimming van de ALTASTENBERG. Tijdens de beklimming proef ik de gulashsoep nog steeds. Per kilometer is dat een voordelig soepje!
Boven in ALTASTENBERG wachten we Hans, die de laatste kilometer tegemoet wordt gereden door Herman. Over teamwork gesproken!! Hans stopt niet en rijdt door met woorden: "Ik snap niet dat jullie hier staan te kleumen om op mij te wachten". Hij heeft gelijk, want de lucht betrekt en het begint te regenen. Bovendien waait het altijd stevig op ALTASTENBERG. Nadat we WINTERBERG gepasseerd zijn, gaat het in eendrachtige samenwerking naar NIEDERSFELD. Dat wil zeggen; Lekker rouleren met een snelheid van 45 km/h.De neervallende regen deert ons niet meer. De douche staat al te wachten. 's Avonds zijn we nog naar het zwembad in WILLINGEN geweest om ons een beetje op te warmen. Na terugkomst wordt er onder genot van een drankje de belevenissen van de dag gedeeld met de mountinebikers.
DAG 3-zondag
Op zondagmorgen acht uur opstaan is voor een toerfietser niet vroeg, dus geen probleem voor ons. De lucht is helder, het windstil dus karren maar. De dag is goed begonnen, dat geldt ook voor het klimwerk. Amper tien minuten op de fiets en er moet noodgedwongen teruggeschakeld worden naar het bergverzet om de anderen bij te houden, dwz op gepaste afstand! Maar na iedere klim, zoals deze in GRÖNEBACH is er een lekkere afdaling. Het traject van WINTERBERG naar LIESEN spant de kroon dertien kilometer lang is de weg. En maar dalen. Herman, Bert en Gerrit rijden kop over kop. Hans en ik zijn wel wijzer! Wij kunnen dat niet meer.Maar het gaat wel lekker hard. Gemiddeld veertig km/h.! Door DREISLAR en BERGE komen we in MEDEBACH aan voor de middagpauze. In de zaal waar de ALTE Kammeraden elke zondagmorgen de preek overdenken kunnen wij ook weer terecht.
De soep is hier hartstikke goed! Met nog een dikke twintig kilometer voor de boeg gaan we de laatste etappe beginnen. Richting USSELN hebben we wind op kop en dat is nog even doorbijten. Maar na OBERSCHLEDORN is de wind mee en gaat het makkelijker. Nou ja makkelijk, we rijden wel de Küstelberg op. Hans waarschuwt mij dat ik lichter moet trappen, omdat de verzuring dan te snel intreedt. Van zo'n ervaren rot neem ik dat wel aan. Het heeft succes, de Küstelberg valt wat dat betreft mij erg mee. Dat geldt ook voor Bert. Hij jaagt Gerrit de stuipen op het lijf, door hem goed te volgen. Uiteindelijk is Gerrit als eerste boven omdat hij nog een demarrage uitvoert. De yoghurt-stop op de Alte Pferdemarkt in KÜSTELBERG is de laatste van dit weekend. Gezamenlijk rijden we terug naar NIEDERSFELD om ons te douchen en de warme maaltijd te gebruiken. Even na vier uur zetten we onze fietsen weer achterop de dragers en verlaten we WALDHAUS HOCHSAUERLAND voor de terugtocht naar ons vlakke NIEDERLANDE.
Het was voor mij in het begin een zwaar maar voor de rest een heel mooi en gezellig fietsweekend! Anton, Dinie Gerard, Christel, Jan, Yvonne, Bert, Annemarieke,Bert, Hans en Herman bedankt voor de verzorging en gezelligheid. Dit soort weekends is een aanrader voor iedereen die van sport, natuur en gezelligheid houdt. De thuisblijvers hebben dit gemist. VOLGEND JAAR WEER!!
Henk Markvoort.