Wielerverhalen en reisverslagen
De meeste verhalen zijn, deels ingekort, ook in het Kettingblad, het clubblad
van de Wielervereniging Holten, verschenen. Tenminste, dat geldt tot 2016.
Daarna zijn de verhalen niet meer in het clubblad verschenen. In 2018 is het
laatste Kettingblad verschenen. Niet
alle verhalen zijn daar verschenen, dat zou soms een beetje veel worden.
Vijf keer Grand Ballon; 2023 Fietsvakantie 2021; Alpen en Pyreneeën Fietsvakantie 2020; Pyreneeën en Alpen
Wenen en omgeving Gross Glockner
Vallée de l'Ubaye en Vogezen; fietsvakantie 2018
Toeren in Zwitserland Fietsen in Wales
(2016) Franse Alpen en Chartreuse
(2015)
Fietsen in Tirol
Toeren langs de Côte d’Azur
Fietsvakantie 2012, Parijs - Roubaix (Kettingblad
2012, #4)
Fietsvakantie 2011, Landeck - Oostenrijk Les Grande Alpes
(Kettingblad 2010, #3)
De Pyreneeën (Kettingblad 2009, #4
en 2010, #1) Fietsen
langs Loire, Indre, Vienne en Cher (juli
2009)
Nogmaals Vorarlberg, (Kettingblad 2008, #3) Rabo Beklimming Tour de France 2007(Kettingblad 2007, #3) Fietsvakantie Vorarlberg, Oostenrijk
2007 (juli 2007)
Noord-Alpen en Jura (juni 2007) Finisch 100 Cols in zicht
(Kettingblad 2006, #3)
Richting Alpen (Kettingblad 2006, #3)
Van de Pyreneeën naar de Mont Ventoux (Kettingblad 2005, #2)
De andere kant van Frankrijk,
(Kettingblad 2004, #3)
Rit naar het zuiden, (Kettingblad 2004, #2) Vacance en France,
mei 2003, (Kettingblad 20(3), 2003)
Salzkammergut Mountainbike Trophy 2003,
(Kettingblad 20(3), 2003)
Over de toppen van de Pyreneeën,
(Kettingblad 20(3), 2003)
Hoch Sauerland, (Kettingblad 19(4), 2002)
Rondje Europa,
(Kettingblad 19(3), 2002)
Rondje IJsselmeer, (Kettingblad 19(2), 2002)
Downhill in het Zwarte Woud, (Kettingblad 18(4), 2001)
Uitvalbasis Tiefencastel, (Kettingblad 18 (4), 2001)
Vakantiewerk,
(Kettingblad 18 (3), 2001)
Fietsen met de bergen op de achtergrond,
(Kettingblad 18 (3), 2001) Clubrit Tecklenburg
2001, (Kettingblad 18(2), 2001) Holterberg
Classic 2001, (Kettingblad 17(1), 2001) Beemd en Bergtoer 2001 ATB'en in het Zwarte
Woud, (Kettingblad 17(4), 2000)
Ronde van
Frankrijk 2000,
(Kettingblad 17(4),2000)
Drei Lander Urlaub,
(Kettingblad 17(4),2000) Verslag Beemd en
Bergtoer 2000
Jong talent: Interview met Merel
Launspach
en Thijs Hazewinkel
Col de Tamie ... Maar dan anders, (Kettingblad 16(4), 1999)
Radfahren in Österreich,
(Kettingblad 16(3), 1999)
Verslag Beemd en Bergtoer 1999
Fietsen langs de Tauernradweg,
(Kettingblad 15(4), 1998)
Samsonman Radmarathon 1998,
(Kettingblad 15(3), 1998)
Op weg naar de Stelvio, (Kettingblad 15(3), 1998)
Mijn eigen Marmotte . .
. . ;
De Marmotte in deelcertificaten,
(Kettingblad 15(3), 1998)
Vacances en France,
(Kettingblad 15(3), 1998)
Velomediane Claude
Criquielion,
(Kettingblad 14(5), 1997)
Fietsen in
Schotland,
(Kettingblad 14(4), 1997)
100.000 km fietsen
door Europa,
In een vakantie van 6 dagen ben ik dit najaar totaal 5 keer op de Grand Ballon geweest. De Grand Ballon kun je in principe van twee kanten benaderen;
vanaf de zuidkant via de Col Amic en vanaf de noordkant via Le Markstein. En dan is er nog de verrassende optie via de Col du Haag; een colletje tussen Le Markstein en de Grand Ballon.
Dit jaar twee hoogtepunten; de Col de la Loze in de alpen en de oostkant van de Col de Pailheres in de Pyreneeën. En dan natuurlijk
de rest, want er is wel 10 dagen gefietst.
Het main event van deze vakantie moeten de Pyreneeën worden. Maar in één keer
helemaal naar de Pyreneeën rijden is net iets te ver. Vandaar dat de vakantie in
etappes gaat. Eerst naar Eymoutiers, in de omgeving van Limoge. Dan door naar
Ax-les-Thermes in de Pyreneeën, en op de terugweg nog even via Moutiers in de
Alpen.
Al heel lang stond er een bezoek aan wenen op het programma. Ooit wel eens in de
buurt geweest, maar nog nooit bezocht. Dit was mooi te combineren met de Gross
Glockner. In 1998, tijdens het rijden van de Tauernradweg, omhoog geweest tot
aan het Füchser Törl. Maar met regen en 12 °C was het stuk naar het Hochtor te
veel van het goede.
Dit jaar gaat de vakantie weer naar twee locaties; het begint in Barcelonnette in de Vallée de l'Ubaye
en eindig in Gerardmer in de Vogezen. Het bijzondere aan de vakantie is dat er geen racefiets mee gaat.
Dat is voor het eerst sinds 1986. Elk jaar moest de racefiets weer omgebouwd worden tot vakantiefiets.
Dit voorjaar heb ik een trekking fiets aangeschaft. Ik heb nu een fiets met een vaste bagagedrager,
verlichting via een naafdynamo en schijfremmen. Ook de houder voor de stuurtas met camera kan nu permanent blijven zitten.
Grootste voordeel: de fiets heeft een veel lichter verzet dan de racefiets. Daarmee moet het klimmen makkelijker worden.
Eerder ben ik een aantal keer op vakantie geweest in Zwitserland. Maar dat is al
jaren terug. Vandaar dit jaar toch maar weer eens een keertje Zwitserland. In
Wallis zijn een aantal beklimmingen vanuit het Rhônedal gevonden. Om niet alleen
tussen de hoge bergen te fietsen, wordt ook nog een bezoek gebracht aan het
noordoosten van Zwitserland.
Standaard gaat de vakantie eigenlijk altijd richting zuiden; Frankrijk of
Oostenrijk. Maar dit jaar wordt het heel iets anders. Het eerste deel van de
vakantie is duidelijk noordelijker dan Holten, het tweede deel iets zuidelijker.
Maar in beide gevallen is het ver westelijker. Dit jaar wil ik Wales eens
bekijken. Ik heb anderhalf jaar terug een aardig reisverslag van een fietstocht
door Wales gelezen. Daar zaten ook mooie foto’s bij. Dus dat wilde ik ook wel
eens bekijken.
Na Oostenrijk nu weer eens Frankrijk. Er zijn nog steeds cols die op het
verlanglijstje staan. De belangrijkste zijn de Izoard vanuit het noorden, de
Granon en de Parpaillon. Voor die laatste en de bergen bij Sestriere, Italië,
ligt de hybride in de auto. Alleen de weersvoorspellingen voor de vakantie zijn
slecht. Het wil in die hoek van Frankrijk heel warm worden. Maar zien hoe het
gaat.
Na twee jaar Frankrijk in 2014 maar weer eens naar Oostenrijk geweest. Daar lagen nog
steeds klimmetjes die op het verlanglijstje stonden. Ook waren weer eens echt
hoge bergen. Tenminste, in ieder geval lag Kuhtai boven de 2000 m.
Er is weer eens een heel ander deel van Frankrijk bezocht. In 2011
had ik de palmen langs de boulevard van Nice gezien. Palmen zie je niet zo vaak.
Vandaar dat toen al het plan was opgevat om eens naar de Côte d’Azur te gaan.
Doel van de rit: de bijzondere vegetatie die je daar ziet, de Middellandse Zee
en de bijbehorende badplaatsen.
Al jaren liep ik met het idee eens de kasseienstroken van Parijs - Roubaix te
bekijken. Iedereen kent wel de beelden van de renners die, al stuiterend, moeten
afzien op al die stroken met die kasseien. En als het dan ook nog eens regent,
dan is het pas echt een feest. Nou, dit jaar ben ik er geweest. Ik heb de tocht
niet in één dag dag gereden, maar ik heb me totaal 8 dagen vermaakt in het
gebied tussen Parijs en Roubaix.Uiterard is ook Parijs bezocht.
Dit jaar ben ik weer eens rustig naar Oostenrijk geweest. Een jaartje gewoon
fietsen vanuit een vast hotel op een locatie waar ik de mensen goed kan
verstaan. Het was dan misschien allemaal niet zo spectaculair als de laatste
jaren in Frankrijk, het was wel een mooie vakantie. Alleen het weer zat niet
mee; eerst was het ronduit fris en/of zelfs nat, de laatste dagen schoot de
temperatuur omhoog. De overgang tussen beide weertypes kwam voor mij te snel. Al
met al toch veel moois gezien.
Dit is voor mij de laatste etappe van de 100 Cols. Met het volbrengen van de
Alpen heb ik, na 9 jaar, toch de gehele rit vol gemaakt. Het heeft wel iets
langer geduurd dan de oorspronkelijk geplande 2 tot 4 jaar, maar ik heb het
gered. De route is opgepikt in Beuil, waar ik in 2006 was gestopt. Daarna
was het 5 dagen fietsen tot Bourg St. Maurice. De laatste etappe met de Cormet
de Roselend en de Saisies is maar in tweeën geknipt. Ik had de auto in
Albertville staan, dus het leek me beter om twee dagen in alle rust te genieten
van de bergen, dan beide klimmen in een zware dag achter elkaar te pakken. De
laatste stempel is gehaald in Flumet, het startpunt van 2007. Extra foto's zijn te vinden op
de fotopagina.
Het moest toch een keer gebeuren. Na een jaar rust waren de Pyreneeën aan de
beurt. Er is gereden van Pau, waar ik in 2004 was gestopt, naar Foix, het
beginpunt van 2005. Aangezien Pau al een aantal jaren niet meer in de route voor
komt, is vanuit Pau de kortste weg naar de huidige route gevolgd. Vandaar dat de
route bij Vielleségure is opgepikt. Vanaf dat punt is de beschrijving van 2006
gevolgd. Pas 4 km voor Bagneres de Luchon is hier van afgeweken. Daar ging het
links richting Bourg d'Oueil; het begin van de klim naar de Port de Balès. Deze
stond nog niet in de routebeschrijving, aangezien hij pas in 2007 in de route is
opgenomen. Deze schitterende lus is echter prima vanaf een kaart te volgen. De
etappe kwam uiteindelijk op 600 km met circa 14800 m hoogteverschil.
Na de fietsvakantie/trainingsweek in Oostenrijk, had ik geen
zin om nog eens meer dan een week met bagage door de bergen te trekken. Vandaar
dat de vakantieplannen, zoals wel vaker is gebeurd, maar weer eens aangepast
zijn. Het nieuwe reisdoel was het klassieke "kastelengebied" rond de Loire. Er
zijn twee hotels geselecteerd. De eerste lag zo'n 20 km ten west-zuid-westen van
Tours. Het tweede hotel lag ruim 100 km oostelijker; 10 km van Blois.
Als voorbereiding op een (mogelijke) trip door de Pyreneeën, werd een
weekje lekker getraind in Vorarlberg. Ik was hier vorig jaar ook al eens
geweest, maar had nog niet alle klimmetjes gereden. Weliswaar is weer niet alles
gereden (Furkajoch zat nog dicht, Hochtanbergpass was toch net iets te ver,
Silbertal was onverhard en Nenzinger Himmel verboden voor fietsers), toch kan ik
nu zeggen dat het meeste in die regio wel gezien heb.
Afgelopen winter was ik bij de Rabobank om eens kennis te maken met mijn
accountmanager Rabo Private Banking. Ja, sommige mensen hebben zo iemand. Hij
was al door een collega op de hoogte gesteld van het feit dat ik veel fiets.
Tijdens het gesprek kwam ook de Tour op tafel. De Rabo was dit jaar weer van
plan om met klanten naar de Tour te gegaan. Gekozen was voor de Touraankomst in
Tignes. Of ik zin had om mee te gaan. Uiteraard! Het kon zelfs in mijn
vakantieplannen gepast worden. En zo stapte ik op vrijdag 13 juli om half vijf ’s ochtends bij
Apeldoorn in de bus richting Tignes. Hier staat een verslag van de twee klimmen
die we dit weekend hebben gereden.
Nadat ik begin juni naar de noordkant van de Alpen en de Jura ben
geweest, was het nu weer eens tijd voor een vakantie zonder bagage. Dan is het
altijd de vraag: waar? Dit keer ging het toch weer naar Oostenrijk. Al jaren had
ik een mooie weg op het verlanglijstje staan: de Silvretta Hochalpenstrasse.
Volgens omschrijvingen zou dit, vooral vanaf de westzijde, een mooie klim met
vele bochten moeten zijn. Op het hoogste punt, de Bielerhöhe, ligt een stuwmeer.
Verder zijn er in de omgeving nog een aantal passen te beklimmen. Bovendien is
het mogelijk een heel stel doodlopende dalen in te fietsen. Al deze dalen zouden
dan weer goed zijn voor een hoogteverschil van 600 tot 800 m per stuk. Niet
overdreven veel, maar leuk voor een rustige vakantie.
In het eerste jaar, 2002, heb ik het laatste deel van Levier naar Saverne al
gereden. Dit jaar wordt het gat tussen de Alpen en Levier dicht gemaakt. Wat nu
nog resteert zijn de Pyreneeën en de Alpen. Uitgangspunt voor deze rit is
Chapelles des Bois in de Jura. Eerst gaat het op de fiets via Genève naar la
Clusaz. Daar wordt een rondje over de Aravis gereden. Ook de Col des Saisies was
gepland, maar weer en condities lieten die extra col niet toe. Vervolgens toer
ik over de route terug naar Chapelle des Bois. Tot slot wordt het gaatje naar
Levier nog gedicht.
Het jaar 2006 was een druk fietsjaar met veel buitenlandse bestemmingen voor
Gerrit L. In eerste instantie leek een trainingstrip naar Spanje niet door te
gaan. Toen zijn programma ingevuld werd met een weekje Thônes voor de 100 Cols,
aansluitend daarop een Hemelvaartweekend Eifel met studiegenoten, een paar weken
later gevolgd door een weekend met collega's en dan een lange vakantie waarin
weer een stuk van de 100 Cols zou worden gereden, was dit al een fors programma.
Toen Spanje toch door ging heeft hij zich daar toch voor opgegeven omdat het
vorig jaar leuk was en de Sierra Nevada hem aantrok. Het gevolg was wel dat er
3000 km in drie maanden tijd in het buitenland gereden zou worden. In dit stuk
is een kort overzicht van de hoogtepunten opgenomen.
In juni ging het voor de zesde keer richting Frankrijk om een deel van de 100
Cols te rijden. De bedoeling was om vanaf de Ventoux richting Alpen te rijden en
dan nog net even het hoogtepunt van de 100 Cols, de Col de la Bonette, mee te
nemen. Maar ook dit keer zat het niet mee. Het was redelijk vroeg in het seizoen
en in Nederland hadden we nog geen hele warme dagen gehad. De eerste dagen op de
fiets bleek duidelijk dat het lichaam nog niet aan temperaturen van 28 graden
(in de thermometerhut) gewend was. Aangezien een goed vakantiegevoel voor mij
belangrijker is dan de 100 Cols, ben ik onderweg maar weer eens afgehaakt.
Ongelooflijk maar waar, ook in 2005 ben ik weer opgestapt voor een stuk 100
Cols. Ik had vorig jaar al gezien dat er nog een mooie etappe voor een vakantie
stond. De rit van Foix naar de Mont Ventoux voert door de Languedoc en de
Cevenne. Qua natuur twee zeer verschillende streken. Voordeel van dit gebied is
dat de klimmen niet extreem hoog zijn en niet al te steil. Ze zijn daarom goed
te rijden met bepakking. Het deel vanaf de Cevenne naar Carpentras is weer een
verhaal apart. Het is licht golvend terrein met relatief weinig
hoogteverschillen. Maar wanneer de zon hoog aan de hemel staat te branden, dan
zul je dat weten ook.
Wielrenners gaan vaak op vakantie naar Frankrijk; dat is bekend. Allen gaan ze
meestal voor de bergen, dus het oosten en/of zuiden van Frankrijk. Dit verhaal
beschrijft de andere kant van Frankrijk, het noordwesten; oftewel Bretagne en
Normandië. Ook hier is het goed fietsen, al zijn er geen hoge bergen en geen
cols. OK, zelfs in Bretagne zijn (per ongeluk) drie cols bedwongen.
Ondanks alles gebeurtenissen van vorig jaar ben ik toch weer afgereisd naar
Frankrijk. Het is een rit van zo'n 600 km van Arlanc naar Pau geworden. Dit keer
waren alle hotels mooi vooruit gereserveerd. Dat geeft heel veel rust onderweg.
Je weet dat je ergens terecht kunt en je weet hoever je daar voor moet fietsen.
Ook waren de etappes van ongeveer 100 km nog goed te doen bij minder weer. In
Pau stond een huurauto klaar om terug te komen richting auto. Ook dat is,
ondanks de hoge kosten, goed bevallen.
Na het rijden van een klein deel van de 100 Cols, wordt er teruggefietst naar
Dijon. De route loopt van Vertolaye (ten zuid-westen van Lyon en zuid-oosten van
Clermont-Ferrand) in een redelijk rechte lijn naar Dijon. Tot slot is nog een
dag gefietst in de omgeving van Dijon.
De schrijver vertelt zijn belevenissen tijdens de deelname aan de Salzkammergut
Mountainbike Trophy 2003, zaterdag 12 juli 2003. Een perfect georganiseerd MTB
Marathonfeest vanuit het centrum van Bad Goisern, Oostenrijk. Er is voor
iedereen die op de MTB uit de voeten kan gelegenheid tot deelname. Afstanden
zijn 220, 100, 47 en 27 kilometer en elk afstand heeft een damesuitslag, een
herenuitslag en een aantal leeftijdscategorieën.
100-Cols: Montcabrier (1067km) - Caunes-Minervois (1850km). De vakantie stond
dit jaar volledig in het teken van de 100-Cols tocht. De schrijver was ondertussen
gevorderd tot Montcabrier, in de omgeving van Cahors. Bijna 300 km verder zou
hij
aan de voet staan van de eerste Pyreneeëncol, de Col de Marie-Blanque. Aangezien
je hier erg ver van huis zit en hij buiten het hoogseizoen weer verder wil kunnen,
werden maar liefst 3 weken gepland om in ieder geval de andere kant van de
Pyreneeën te halen. In totaal zijn er 57 verschillende cols bezocht.
Één van de deelnemers aan de Meerdaagse fietstocht van de WV Holten in Hoch
Sauerland geeft hier een eigen impressie van het gebeuren in Niedersveld en
omgeving.
De auteur rijdt deze vakantie een deel van de 100-Cols: Montbrison - Montcabrier.
Bovendien beschrijft hij verschillende alternatieve routes in die omgeving. Het
tweede deel van het verslag gaat over verschillende bergen die tijdens een
tweede vakantie in de Dolomieten zijn gereden.
De titel is duidelijk. In twee dagen tijd wordt rondom het IJsselmeer gefietst.
Start en finish zijn de thuishaven van de vereniging; Holten.
Na vorig jaar met de ATB het Zwarte Woud te hebben doorkruist, gaan de schrijver
en zijn zoon nu eens kijken hoe de downhill-sport in het Zwarte Woud is. Dit
blijkt toch heel wat anders te zijn dan simpel ATB'en.
Tiefencastel is een klein dorp in de Zwitserse Alpen, gelegen aan de weg van
Thusis naar Davos. Vanuit dit dorp zijn verschillende Alpenpassen te beklimmen.
In de directe omgeving liggen de Fluelapas, Albulapas, Julierpas en de
Lenzerheidepas. De weg vanuit Thusis richting de San Bernardinopas voert door
Via Mala, een schitterende, smalle kloof uitgesleten door de Nierrhein.
Vakantie of werk; het is maar net hoe je het bekijkt. Er wordt een (korte)
etappe van de 100 Cols beschreven, van Chalon naar Montbrison. Daarna wordt nog
een week doorgebracht in Guillestre. In de omgeving liggen bekende beklimmingen
als Agnel, Izoard, Vars, Granon en Parpaillon.
Het hoeft niet altijd hoog te zijn. Ook het Rijndal in het grensgebied
Zwitserland - Oostenrijk - Lichtenstein is een schitterend fietsgebied. Hier
kunnen vele kilometers (vrijwel) vlak gefietst worden. Toch zie je altijd de
bergen op de achtergrond.
Een vast onderdeel van het fietsprogramma van de WV Holten, is de clubrit in het
Teutoburgerwald. Start en finish van de toch zijn in Bevergen, even ten westen
van Ibbenburen. Daarna voer de tocht met een grote bocht om Osnabruck. De
laatste stop is in Tecklenburg.
Op zondag 9 december 2001 werd door de Rotary Hellendoorn-Nijverdal e.o. op de
Holterberg de eerste Holterberg Classic georganiseerd. De opbrengsten van het
evenement kwamen ten bate van het goede doel, n.l. de Rotary Doctor Bank, een
organisatie die medische hulp in ontwikkelingslanden ondersteunt/verzorgt.
Elke eerste zondag van januari, of eigenlijk beter elke
eerste zondag na 2 januari, organiseert de WV Holten een veldtoertocht.
Afhankelijk van de bodemcondities, bevroren of heel nat, is dit een pittige tot
zeer zware tocht. Hier een beschrijving van de tocht. Bovendien een drietal
videofilmpjes gemaakt op de route.
Hier geen verhaal over een cyclosportief-tocht, een verreden
kampioenschap of een verschrikkelijke alpentocht maar een simpel verslag van een
vakantie in het Zwarte Woud waar de ATB mee naar toe ging.
Dit verhaal gaat dus niet over de bekende ronde van Frankrijk, maar de ronde die
de schrijver dit jaar heeft gereden. De vakantie bestond dit jaar uit drie
delen, elk deel in een andere hoek van Frankrijk. Drie dagen bij de Mont Ventoux,
zes dagen in de Pyreneeën en twee dagen in het Loire-gebied.
Dit jaar stond het drie-landengebied Oostenrijk - Zwitserland - Italië op het
programma van de webmaster. Er zijn twee startplaatsen aangehouden: het
Oostenrijkse Nauders, waar is deelgenomen aan de Drei Lander Giro, en het
Zwitserse Samedan, 6 km van St. Moritz.
(Kettingblad 16(4), 1999)
Fietsen in de omgeving van de Col de Tamie.
Eerst wordt voor een tweede keer deelgenomen aan de Samsonman Radmarathon.
Daarna wordt op de fiets gestapt voor een fiets-hotel-vakantie langs de
Mur Radweg in Oostenrijk. Deze rit loopt van St. Michael im Lungau naar Bad
Radkersburg aan de Sloveense grens.
De Tauernradweg; één van Oostenrijks bekendste en meest geliefde fietsroutes.
Over en afstand van in totaal 325 km ligt een gemakkelijke, deels bewegwijzerde
tocht, langs de rivieren de Inn en de Salzach. Slechts af en toe is er een kort,
maar steil klimmetje (sterrenwaardering: 1 ster). Zo wordt de fietsvakantie
langs de Tauernradweg door OAD/Cycletours aangeprezen. De vraag is nu
natuurlijk: ‘Wat heeft een fietsfanaat daar te zoeken?’. Vandaar dit verslag van
een alternatieve uitvoering.
Niet alleen in Nederland of in Frankrijk kan men toertochten organiseren. Hier
een beschrijving van de tiende Samsonman Radmarathon in het Oostenrijkse St.
Michael im Lungau. Een perfect georganiseerde tocht in een schitterende
omgeving.
Beschrijving van een fietsvakantie in de Dolomieten met als hoogtepunten de
beklimmingen van de Paeso di Stelvio (2758 m), de Passo di Gavie (2621 m) en
Passo Nigra (1688 m).
Niet iedereen is in staat de Marmotte in één keer te rijden. Wil je toch alle
cols van deze tocht zien, dan trek je daar toch een paar dagen voor uit!
Voor mijn vrouw was Spanje de eerste keus, maar gelukkig heb ik haar weten over
te halen om onze vakantie in Frankrijk door te brengen. Hierbij heb ik wel
moeten beloven, dat ik iedere ochtend voor vers stokbrood en croissantjes zou
zorgen.
Hoe de schrijver er toe gekomen is de kriekeljon, de Velomediane Claude
Criquielion dus, een cyclo-sportif genoemd naar deze oud wielrenner, te gaan
rijden.
De schrijver/webmaster heeft twee weken doorgebracht in
Schotland. Hierbij is zes dagen gefietst vanuit Stanley in midden
Schotland. Vervolgens is nog eens zes gefietst vanuit Newcastleton, gelegen op 5
km van de Engels-Schotse grens.
In 15½ jaar is zo rond de 100.000 km op de fiets afgelegd.
Een samenvatting van wat je dan zoal kan overkomen en wat je kunt zien.
De Superfietser, (Kettingblad 13(3), 1996)
Verhaal afkomstig van Internet, vertaald door de Digitale Numenthaler
Laatste wijziging: 30 oktober 2023, HJL