COL DE TAMIE…..MAAR DAN ANDERS

De “col de Tamie” is door een grote verscheidenheid aan fietsers beklommen. Tijdens de laatste “Tour de France” werd dit colletje van de vierde categorie beklommen door de beste wielrenners van de wereld, met aan kop van het peloton diverse sprinters waaronder Mario Chippolini. Mijn mening over “mooie Mario” volgt later nog.

Tijdens onze vakantie (Jan, Corinne en Sterre) zagen wij vele wielrenners van het gemiddelde WVH-nivo dit bergje beklimmen. Jan zag ook regelmatig dames van ver gevorderde leeftijd met roze haarband, nagellak en bijpassend lippenstift, al fietsend deze berg opgaan en noemde het daarom een “damescolletje”. Zelf vind ik het gewoon een perfecte col om te fietsen wanneer je fietsen in de bergen heerlijk vind maar niet in topconditie bent.

Beiden hebben wij de col tijdens onze vakantie regelmatig beklommen. Jan vanaf de noord- en zuidzijde en ik alleen vanaf de noordzijde. Onze camping lag namelijk halverwege deze col. Wij raden echter niemand aan deze camping te bezoeken want hij is erg rustig en dat willen wij graag zo houden voor als wij er weer naar toe gaan. De camping was zeer ruim opgezet en lag midden tussen de bergen, met uitzicht op diverse toppen waaronder “de Belle Etoile”, wat mooie ster(re) betekent. Elke avond maakten we een kampvuurtje voor de tent en genoten wij van de vakantie.

‘s Avonds zagen wij mountainbikers op de camping fietsen met shirts van de Nederlandse selectie. De volgende ochtend raakte ik met een van beiden in gesprek, dit leidde uiteindelijk tot een interview die avond bij kampvuur met stokbrood en wijn. Het verslag hiervan staat op een andere pagina.

Op zondag werd er door de plaatselijke VVV een toertocht georganiseerd op de “col de Tamie”. De col kon hierbij vanaf drie punten beklommen worden namelijk de makkelijke route, een middelzware route vanaf de noordzijde met start in het plaatsje Faverges, of de zware route vanaf de zuidzijde met start in het Olympisch stadion te Albertville. Met het idee in het achterhoofd toch nog een echte toertocht te fietsen dit jaar was ik dus gelijk enthousiast hiervoor. (Henk, telt deze ook mee voor het toertochtenklassement?)

De tocht was dus wat je noemt “met de franse slag” georganiseerd. Geen gelijke start en een slechte bewegwijzering. Het gevolg van dit laatste was dat ik enkele kilometers heb omgereden die ook nog eens extra zwaar waren. Daarbij gevolgd door een fransman die een beetje boos keek toen hij erachter kwam dat het de verkeerde route was. Bij de finish was het gezellig druk en was er gezorgd voor stokbrood met kaas en géén wijn, maar energiedrank.

De zin in het fietsen was weer helemaal terug en vervolgens heb ik de volgende dag nog een andere mooie col beklommen. Deze was iets langer en zwaarder dan de Tamie, ongeveer tweede categorie. Vlak voor de top van deze col zag ik een niet al te mooie franse wielrenner, zeg maar ronduit lelijk van zijn fiets afstappen. Gelijk moest ik denken aan Mario Chippolini, een niet al te mooie italiaanse wielrenner, zeg maar ronduit lelijk, die naar de “Tour de France” komt om een paar etappes te winnen maar bij de eerste beste echte berg afstapt.

Samen met Henk Meesterberends heeft Jan ook nog enkele kilometers gemaakt. Ze hebben o.a. de “Cormet de Roseland” beklommen. Ook hebben ze zo hard mogelijk langs het “meer van Annecy” gefietst met de wind in de rug. Dit vinden ze leuk!? Altijd deden ze wie het eerst boven op de col was, Jan was altijd een minuut eerder boven maar Henk was altijd een minuut eerder beneden. Kunnen ze toch net zo goed niet gaan fietsen!